پسته به عنوان یکی از مهمترین محصولات کشاورزی صادراتی کشور می‏ باشد. میزان سطح زیر کشت پسته در کشور بیش از 400 هزار هکتار و میزان تولید سالانه آن  بیش از 200 هزار تن است. به شکل متداول، برای تکثیر پسته  از پایه‏ های بذری و پیوند ارقام تجاری یا محلی استفاده می‏ شود که منجر به ایجاد باغات با درختان دارای تنوع زیاد  و محصول کم می ‏شود. از طرف دیگر پایه‏ های موجود دارای حساسیت به شوری، خشکی و بیماری‏ های خاک زی نظیر گموز و نماتد هستند. این مسائل منجر به از دست رفتن رتبه اول کشور در سطح جهانی شده است. لذا جایگزینی باغات با پایه‏ های مناسب مقاوم به شوری، خشکی و بیماری‏ های خاکزی نظیر گموز و نماتد از اولویت زیادی در کشور برخوردار است.