استفاده از جیره حاوی ترکیبات کربوهیدراتی غیر نشاسته ای در پرورش طیور و آبزیان در کشورهای در حال توسعه عمومیت دارد. این نوع جیره ها علاوه بر ارزش غذایی کمتر، به دلیل وجود برخی ترکیبات محلول، با افزایش ویسکوزیته مشکلات هضمی در دستگاه گوارش حیوانات تک معده‌ای ایجاد می کنند. با توجه به عدم وجود آنزیم های هضم کننده در دستگاه گوارش حیوانات تک‌معده‌ای، حضور چنین ترکیباتی در جیره غذایی باعث افزایش ضریب تبدیل و کاهش عملکرد می شود. افزودن آنزیم‌های مناسب از قبیل زایلاناز، گلوکوناز، پروتئاز، فیتاز و آمیلاز به جیره غذایی، علاوه بر افزایش عملکرد و کاهش ضریب تبدیل، در پیشگیری از آلودگی محیط زیست نیز تأثیر بسزایی دارند.
