رئیس مرکز اطلاعات بیوتکنولوژی مالزی:

مقررات مالزی در حوزه محصولات تراریخته محدودکننده نیست

رئیس مرکز اطلاعات بیوتکنولوژی مالزی با بیان اینکه ایران، جزء پیشرفته ­ترین کشورهای اسلامی و در حال توسعه در حوزه بیوتکنولوژی است، اظهار داشت: ما به محصولات تراریخته احتیاج داریم و عدم کشت آن در مالزی، به دلیل مخالفت با محصولات تراریخته نیست بلکه به خاطر این است که واردات، ارزان ­تر و مقرون به صرفه­ تر تمام می­ شود.

دکتر ماها لچومی آروجانان در گفتگوی اختصاصی با روابط عمومی پژوهشکده بیوتکنولوژی کشاورزی با اشاره به اینکه بیوتکنولوژی در مالزی به عنوان یک عامل رشد دیده می­شود و انتظار این است که به عنوان موتور محرک اقتصادی عمل کند، گفت: در مالزی قوانین قدرتمندی در حوزه بیوتکنولوژی وجود دارد؛ به گونه­ای که در سال 2005 قوانین بیوتکنولوژی ملی مالزی تثبیت و بعد از آن تعاونی (cooperation) بیوتکنولوژی مالزی ایجاد شد.

وی با بیان اینکه برای مالزی مهم است که به عنوان بازیگر قوی در عرصه بیوتکنولوژی فعالیت کند، به حوزه های تاثیرگذار در این زمینه، اشاره و تصریح کرد: بیوتکنولوژی در سه حوزه صنعت، دارو و کشاورزی، قوی­تر عمل می ­کند. در این زمینه، 280 کمپانی در مالزی فعالیت می ­کنند که باید معیارها و ضوابط دولتی را در حوزه بیوتکنولوژی مدنظر قرار دهند؛ یعنی هم تحقیق کنند و هم محصول داشته باشند.

آروجانان افزود: این شرکت ­ها در 10 سال اول مالیات نمی­دهند و بعد از آن نیز مالیات کمی می ­پردازند و از تمام دنیا می ­توانند نیرو جذب نمایند.

رئیس مرکز اطلاعات بیوتکنولوژی مالزی در پاسخ به این سوال که آیا درست است که مالزی یکی از بزرگ ­ترین مصرف­­کنندگان محصولات تراریخته (GMO) است و در این زمینه واردات نیز انجام می ­دهد؟ خاطرنشان کرد: از آنجا که مالزی کشور کوچکی است، نمی­توانیم کشت زیادی داشته باشیم و خوراک دام و طیور، برای دانه­های وارداتی از آرژانتین، برزیل و آمریکا به منظور مصارف غذای انسان، دام و فراوری وارد می­ کنیم که Feed Food Processing نامیده می ­شود.  

وی افزود: علاوه بر واردات محصولات برای دام­ها، مالزی، سویا را هم وارد می­ کند که نه تنها برای حیوان، بلکه برای انسان هم استفاده می­شود چراکه در کشورهای آسیای شرقی مثل ژاپن، سویا یک غذای اصلی است و در نوشیدنی­ها نیز استفاده می­شود و از سال 1996، این پروسه ادامه دارد و از ذرت و کانولا نیز بهره می ­برند. به گفته آروجانان، این محصولات وقتی وارد کشور می­ شوند برایFFP  یعنی هم برای خوردن توسط انسان و هم حیوان و هم برای فرآوری تاییدیه می ­گیرند.

وی در پاسخ به سوال دیگری مبنی بر اینکه بعد از استفاده از محصولات تراریخته از سال 1996 به بعد، آیا مشکلی برای شما در مالزی پیش آمده و یا رسما شکایتی انجام شده یا خیر؟ گفت: یکی از موضوعاتی که کشورهای در حال توسعه باید از ما یاد بگیرند مقرراتی است که کشور ما برای محصولات تراریخته وضع کرده است. چون مالزی واردکننده است و تولید نمی­کند بنابراین در ازای آن، باید قوانین مستحکم و روشنی داشته باشد. در این رابطه، از سال 2007، در مالزی، قوانین زیادی را تصویب کردند که تمام حوزه ­ها از تحقیقات و واردات و... را شامل می شود اما این مقررات، هیچ­گاه محدودکننده نبوده است.

رئیس مرکز اطلاعات بیوتکنولوژی مالزی درباره اینکه چرا مالزی، واردات تراریخته دارد اما تولید این محصولات را ندارد، اظهار داشت: تمام آنچه در بازار وجود دارد، مناسب نیست و شرایط آب و هوایی نیز موثر است. مثلا برای کاشت ذرت، آب و هوای مالزی خیلی مرطوب است و قارچ می­گیرد بنابراین شرایط آب و هوایی ما به گونه­ای نیست که بتوانیم کشت کنیم و خرید آن از بازار، ارزان­ تر تمام می­ شود و درست نیست که برای تولید آن، هزینه بیشتری نماییم.

آروجانان با تاکید بر اینکه ما به محصولات تراریخته احتیاج داریم، تصریح کرد: اینکه ما محصولات تراریخته کشت نمی ­کنیم دلیل مخالفت ما با آن نیست بلکه به خاطر این است که واردات، ارزان ­تر و مقرون به صرفه ­تر تمام می­ شود.

وی درباره ارزیابی خود از جایگاه ایران در حوزه بیوتکنولوژی گفت: ایران در بین کشورهای اسلامی و کشورهای در حال توسعه، جزء پیشرفته ­ترین ­­ها در زمینه بیوتکنولوژی است و قصد داریم در نشریه ­مان یک صفحه به بیوتکنولوژی ایران اختصاص دهیم.

رئیس مرکز اطلاعات بیوتکنولوژی مالزی همچنین درباره آینده زیست فناوری و چشم­انداز آن در دنیا خاطرنشان کرد: روند توسعه در حوزه بیوتکنولوژی خصوصا در عرصه تراریخته­ ها به تدریج و آهستگی پیش خواهد رفت؛ همان طور که در سال 1996 و بعد از آن تولید محصولات تراریخته مورد قبول همگان نبوده است اما به طور حتم در آینده به تراریخته ­ها نیاز خواهیم داشت.

تنظیم خبر: سعید میرشاهی

عکس: سینا معتمدراد